Leff ü Neşr, Sihr-i Helal, Rücu, Kat’
Leff ü neşr
Birinci dizede söylenen birkaç kelimenin tenasüplü veya tezatlı olanlarını ikinci dizede kullanma sanatıdır. Aşağıdaki birinci örnek “leff ü neşr-i müretteb”e (düzenli, simetrik), ikincisi ise “leff ü neşr-i müşevveş”e (çapraz veya karışık) örnektir:
Ârızın yadıyla nemnâk olsa müjgânım nola
Zâyi olmaz gül temennasıyla vermek hâra su
Gülşene nergis ü gül hayli letâfet verdi
Şimdi açıldı dahi yüzü gözü gilzârın
Sihr-i helal
Bir sözcüğü ya da sözü hem kendiden öncekilerle hem de sonrakilerle birleştirildiğinde ayrı ayrı anlamlar ifade edecek şekilde kullanılmasıdır.
Gül ile har nedim oldu yar ile ağyar
Budur hikâyet-i devr-i zamane ey bülbül
Gül ile har nedim oldu nedim oldu yar ile ağyar
Rücu
Söylenen bir sözü yalanlamadan geri çevirip onun yerine daha güçlü ve onu kanıtlayıcı bir düşünceyi söylemektir.
Kaddin libas-ı surh ile afet değil midir
Afet değil kızılca kıyamet değil midir
Kat’
Sözü, etkili kılmak ve arkasının kendiliğinden anlaşılmasını beklemek üzere yarıda kesmektir.
Garibim;
Ne bir güzel var avutacak gönlümü,
Bu şehirde
Ne de bir tanıdık çehre;
Bir tren sesi duymaya göreyim
İki gözüm
İki çeşme… (?)
Bir yer ki sevenler sevilenlerden eser yok
Bezminde kadeh kırdığımız sevgililer yok
Yok… Yok… (F. Nafiz)